پدیدار ، نشریه‌‌‌ای از گروه سینما تاتر دانشگاه هنره که در این شماره اش، به شکل ویژه‌‌‌ای به فیلم‌های مستند پرداخته و تعدادی از فعالان سینمای مستند پیشنهاد دیدن فیلم‌هایی که ازشون خوششون اومده رو دادن.
این قرنطینه‌ی یک هفته‌‌‌ای رو بهترین زمان برای این دیدم که این فیلم‌ها رو تماشا کنم. هرچند که اکثرشون رو متاسفانه نتوستم روی اینترنت پیدا کنم ، اما دو فیلم گفتگو در مه ، ساخته‌ی مرحوم محمد رضا مقدسیان و گم و گور ، ساخته‌ی محمد رضا فرزاد رو موفق شدم پیدا کنم.
گفتگو در مه ،تقابل سنت است و مدرنیته. داستان دوران پرشور تشکیل شوراهای شهر و روستاست و اینکه این کار انقدر هم که به نظر می‌آید ساده نبوده و نیست! اینکه به پیرمردی که کدخدای ده بوده ، بگوییم مدیریت ده زین پس با شورا است و بنا به رای مردم ، تو باید با اعضای دیگر شورا (که شامل یک زن است) همکاری کنی. اما او سرسختانه حرف خودش را می‌زند! می‌گوید با شیران! نشست و برخواست داشته ام و هرگز تن به ذلت نشستن با یک زن نمی‌دهم!
او حتی گروه مستندسازی را هم به بازی می‌گیرد!
این مستند سندی است منحصر بفرد از سطح بالای مناقشه در چنین مسایل پیش پا افتاده‌‌‌ای در ایران
سابقه‌‌‌ای که من از کارگردان اثر داشتم صرفا به ترجمه‌ی کتابی برمی‌گشت که خیلی دوسش داشتم و در این پستبهش اشاره کردم ، راستش به جرات می‌تونم بگم ، اصلا انتظار نداشتم با چنین اثر خلاقانه‌‌‌ای رو به رو بشم.
فیلم درباره‌ی وقایع ۱۷ شهریور ۵۷ است و تمام بنیان اش روی تنها فیلم آن روز است. فیلمی‌بسیار بی کیفیت.
اما اشتباه نکنید ، روایتگر قصه جوری به بهانه‌ی این قطعه فیلم شما را با فضا و اتفاقات آن دوران و سرنوشت احتمالی چند تن از آدم‌های فیلم همراه می‌کند که متوجه گذر زمان نمی‌شوید.
اکیدا دیدن آن را توصیه میکنم.